Laatste dag in Bangkok ...

Bangkok – Dinsdag 24 juli 2012

Ko is dood. Ko van Kessel de nederlandse gids in Bangkok is vorige week zondag overleden en ligt nu als een stukje as in een Boeddha tempel in een mooi vaasje. In plaats van Ko hadden we de Thaise Didi (totaal niet de Didi die wij kennen qua maten en kleuren) die in af en toe gebrekkig Engels ons dwars door China Town heeft heen geleid vandaag. Je gelooft je ogen niet wat je allemaal tegenkomt onderweg. Dit is niet de toeristische airco bus route maar met de twee wieler in de 35 graden zon route. We verzamelden ons in het Grand China Prinses Hotel maar gelukkig hadden wij voor de privé tour gekozen dus konden we gaan en staan (eigenlijk fietsen) met onze Thaise Didi waar we wilden.

Jenna op een klein fietsje en wij vieren op mountainbike of hippe fietsen met mandje van een chinees merk … hoe kan het ook anders in China Town er achter aan. Het blijkt dat er ongeveer 20% chinezen in Thailand wonen en dus grotendeels in Bangkok. Waar wij dachten dat Bangkok nog 9 miljoen huisveste wist onze Didi te vertellen dat er inmiddels 16 miljoen mensen wonen en werken in Bangkok. Logisch dat de China Town waar wij doorheen gingen fietsen zeker 3 uur in beslag zou nemen.

Gelijk toen we twee bochtjes en paar nauwe straatjes verwijderd uit het Grand China Prinses Hotel waren waanden we ons in een compleet andere wereld. Links en rechts niks anders dan eetstalletjes met de één sateetjes op een houtskool vuurtje, de ander gebakken bananen. Een Chinees vrouwtje die uitgeperste granaatsinasappel verkoopt en de andere geschilde fruitsoorten die je alleen bij de Sligro af en toe ziet liggen. Maar soms ook gerechten die je totaal niet thuis kon brengen en dit alles gecombineerd met geuren die je in Nederland nooit en te nimmer tegenkomt.

Onze Thaise Didi in het gele T-shirt met bijpassend petje ging vooraf gevolgd door Jenna op haar kleine fietsje. Af en toe schoten de “trotse vader tranen” me bijna in de ogen hoe stoer dat wijffie op haar fietsje door het grote Bangkok heen fietste alsof ze van ons huis naar school fietste links en rechts om zich heen kijkend.

In China Town zelf zijn voor de chinezen ook tempels net zoals de Thai hun eigen Boeddha  tempels hebben in Bangkok zo hebben de chinezen hun specifieke tempels. Wij zijn geweest bij een tempel die was gewijd aan een wijze medicijnman vanuit de tijd van Xiang dynastie. Het grappige is dus dat je echt ziet dat het chinese tempels zijn aan de decoratie en het gebruik van de kleuren.

Met de fiets zijn we op de boot gegaan en zijn de Chao Phraya rivier overgestoken naar een Boeddha tempel waar nu het as van Ko van Kessel ligt. Ko had het zo geregeld dat nu alle fietstochtjes langs hem gaan zodat hij er nog wat van mee kan krijgen.

Via een lokale markt zijn we uiteindelijk teruggefietst naar China Town en waren dus al met al 3 uur aan het fietsen geweest en inmiddels allemaal 1,5 liter water uitgezweet en opgedronken.

Eigenlijk is het een onbeschrijfelijke indruk die een fietstocht als deze door de nauwe straatjes van China Town in Bangkok met zich meebrengt. In een nieuw videootje heb ik wat sfeerbeelden proberen samen te voegen.

Van fietsen kregen we flink honger dus zijn we de eerste de beste chinese dimsum restaurant ingedoken. Heerlijke dimsum (kleine chinese voorafjes / hapjes) en een grote pan bouillon waar je dan een schaal vis (zalm, gamba’s, st.jacobsschelpen, inktvis en visballen) bij krijgt die je met een soort sleef in de kokende bouillon moet gaarkoken. Echt super lekker!

We hebben besloten om toch nog maar 1 dagje extra Bangkok te doen en niet al vanmiddag naar de floating market buiten Bangkok te rijden. Nu gaan we morgen met een, nog te regelen huurbusje,  naar Kanchaniburi waar we bij een pier worden opgehaald door een longtail boot om na een jungle tocht over de river Kwai naar onze “floating jungle rafts” te varen. Dit zijn een aantal simpele huisjes drijvend op vlotten aan elkaar op de river Kwai waar geen elektriciteit is en het slapen wordt onder een klamboe want je zit midden in de jungle.

Maar eerst onze laatste avond in Bangkok vieren. Sigrid, Jenna en Wesley naar de Copy Copy Market waar alles nep is en Robin en ik wilden toch wel eens een echte Muay Thai thaiboks wedstrijd meemaken. Dus we zijn met ons tweeën in de taxi gestapt en naar het Lumpini Thaibox Stadium gereden waar we ons eerst door een hele menigte thais moesten heen wurmen om bij de kassa 2 kaartjes te kopen. Eerst nog even een hagedis sateetje bij een kraampje met een ijsthee om het weg te spoelen en toen naar binnen want de eerste van negen wedstrijden was al begonnen. Wat een binnenkomst . Het is net alsof  je voor het eerst in het AJAX stadion komt. Echt overweldigend. Knotsgekke thaise kerels die schreeuwen en joelen en vingers de lucht in steken. Ons werd later duidelijk dat dit de ratio’s zijn waarmee ze uitbetalen als de blauwe of rode tegenstander heeft gewonnen. Als vader die ooit in een ver ver heel ver verleden ook heeft ge-thaibokst legde ik Robin snel alle regels en rituelen uit. Want de boksers beginnen met een soort dans en dragen hierbij versiersels om de armen en een soort band om het hoofd. Ook wordt Boeddha nog een paar keer aangeroepen om wat steun te geven en te zorgen dat de blauwe plekken morgen niet te blauw zijn. Het begon met wedstrijden van kleine 10-jarigen maar jeetje daar wil je als volwassen nederlandse kerel al niet mee in de ring staan. De zevende partij was de match waar het om ging. Alle thaise bezoekers schreeuwden op de opzwepende thaise muziek die door de boxen heen galmde. Wat een ervaring om zoiets samen met je zoon in het centrum van Bangkok mee te maken.

Terwijl wij aan het thaiboksen kijken waren zat vrouwlief met de 2 andere kids lekker ergens sushi te eten en kregen we SMSjes of we toch na de wedstrijden ook nog niet zin hadden om een hapje te doen. Uiteindelijk kwamen we pas om 22:30 aan in de reeds gesloten sushi tent. Jammer maar helaas voor Robin en mij dus zijn wij nog maar even lekkere broodjes gaan eten in het restaurant onder bij ons appartement.

Het was weer een enerverende dag met indrukken die ik nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Al was het alleen maar door de 1 uur film en de meer dan 300 foto’s die we hebben genomen. Nee, niet tot nu toe maar alleen vandaag al deze aantallen uren film en foto’s!